----------------------




   Yagmurda Unutulan Sarki

Once bir yagmur bir yagmur iki gozum...
Once ipislak iki kus!
Sonra yikilmis evrenler gecti vitrinlerden,
Sonra insanlar iki gozum!
Insanlar,
Kahrolmus!...

Islak senaryolar ustune ta ic bosluktan,
Boyut boyut yalnizliklar agiyordu...
Oksuz anilar ustune iki gozum!
Kirik ikindiler ustune,
Kuskulu bir yagmur yagiyordu...

Ikiser ucer yitiriyordum seni kavsaklarda,
Yollar ayak bileklerime dolaniyordu hep,
Tas tas cokuyordu en kutsal yapilar...
Yuzler karanlikti iki gozum!
Dusunceler dar,
Bir gecit bulamiyordum sana,
Ellerim yordamlarini yitirmisti ustelik,
Hep yabanciydi caldigim kapilar!...

Oysaki, son cagrimdi bu ta can kosemden!
Oysa yurek yurek son yesermemdi,
Cag cag, kanat kanat, sevgi, isik, nur...
Ah sonra o yagmur iki gozum!
Ah sonra o,
Yagmur!...

Simdi,
En kirik vaktidir uzak inbatlarin...
Oykumuzun en yarali yerinden,
Damlar yuregime ilik bir sizi!
Sonra birden duyar gibi olurum,
Hoyrat yagmurlar altinda,
Marti cigliklarina karisip giden
Cocuksu sarkimizi...

     Bekir Sitki Erdogan
----------------------